

Wijkbeheerder Gordon over zichtbaar zijn, verschil maken en voldoening voelen
Acht jaar lang werkte ik keihard als ondernemer in de retail. Twee kledingzaken, dagen van twaalf uur, weekenden vol beurzen en koopzondagen. Maar toen ik kinderen kreeg, begon er iets te schuiven. Ik stond midden in de maatschappij, maar had geen echte impact op het leven van anderen. En op een dag vroeg ik me af: waar doe ik het eigenlijk voor? Ik wilde iets anders. Meer betekenis, minder gejaagdheid. Zo kwam ik via een bekende in contact met de woningcorporatie-wereld. Ik had geen ervaring in vastgoed, maar wel een flinke dosis mensenkennis, verantwoordelijkheidsgevoel en lef. Dat bleek genoeg.

Hier mag je jezelf zijn
Tijdens mijn sollicitatie zei ik spontaan tegen een van de directeuren: “Wat zie jij er stralend uit!” Pas daarna hoorde ik dat zij de directeur was. Gelukkig viel het goed. En eigenlijk typeert dat precies wat ik hier zo fijn vind: je mag gewoon jezelf zijn. Geen haantjescultuur, geen maskers. Vanaf dag één voelde ik me welkom. Ja, ik werd in het diepe gegooid maar wel met collega’s die als steunpilaar naast me stonden. En al snel merkte ik dat mijn commerciële ervaring een waardevolle toevoeging was. Ik weet hoe je moet schakelen, netwerken, vooruitdenken. Maar nu zet ik die skills in voor iets wat er écht toe doet. Zoals voor die vrouw die na korte afwezigheid opnieuw ging wonen in ‘mijn’ wijk, omdat ze mij vertrouwde. Dáár zit de echte waarde van dit werk.

In deze wijk ben ik het gezicht van de organisatie
Als wijkbeheerder in één van de meest uitdagende wijken van Amsterdam ben ik elke dag in contact met bewoners. Jongeren uit kwetsbare gezinnen, senioren die dreigen te vereenzamen, gezinnen die de weg even kwijt zijn. Ik zie het, ik hoor het en ik doe er iets mee. Niet meldingsgericht, maar preventief. Samen met de gemeente en ketenpartners heb ik een buurtkamer opgezet: een veilige plek waar ouders samenkomen, activiteiten plaatsvinden en verbinding ontstaat. Een jaar lang heb ik eraan gebouwd. En toen de burgemeester het lint doorknipte en er 150 bewoners op afkwamen, wist ik: dáár doe ik het voor.

Ik groei als mens en de wijk groeit met me mee
Wat ik hier heb gevonden, is vrijheid en vertrouwen. Ik regel mijn eigen agenda, krijg de ruimte om projecten te starten, mensen op te leiden en initiatieven te nemen. Alles wat ik doe, wordt gezien en gewaardeerd. Soms met woorden, soms met een onverwachte attentie. Ik krijg energie van die erkenning, van het samenwerken met bewoners en collega’s. En van de ruimte om mezelf te blijven ontwikkelen. Als ik morgen projectleider wil worden, wordt er serieus met me meegedacht. Maar ook als ik hier nog jaren wijkbeheerder blijf, is dat helemaal goed. Het gaat om de bijdrage die je levert. Op jouw manier.
Heb je het gevoel dat je méér uit je werk wilt halen? Dat je écht iets wil betekenen? Wacht dan niet. Ik kwam uit een totaal andere wereld en wist niets van deze sector. Maar ik kreeg een kans en pakte hem met beide handen aan. Hier draait het om mensen. Om buurten beter maken. Dat lukt niet in je eentje. Maar als je je hart laat spreken, kun je hier het verschil maken. Echt.


